Steven
De tweetalige Steven ( 1998) was op zijn zestiende reeds de ster van Dito in een promotiefilmpje. Hij is meer up dan down en woont met mama Liliane en zus Lesly in Brussel. Hij ging lopen met meerdere medailles tijdens verschillende edities van de European en Belgium Special Olympics. Steven danst ook lustig Ragga en freestyle. Sinds kort maakt hij deel uit van Platform K dat professionele dansproducties maakt voor personen met en zonder beperking. Hij bediende met stijl de klanten van het gastronomisch restaurant 65 Degrés in Brussel. Bijzonder aan dit restaurant is dat de voltallige equipe bestaat uit jongeren met autisme of het syndroom van down. Dit jaar neemt hij een welverdiende break en gaat alle aandacht naar zijn droom: model en acteur worden. Hij staat nu te schitteren op castingwebsites en werd gekozen als model voor UIT in Vlaanderen.
‘Het is niet omdat ik wat anders ben dat ik ook anders wil behandeld of aangesproken worden!’
Peter
Peter (°1973) heeft een licht verstandelijke handicap en autisme en bekijkt de wereld graat door de lens van zijn professionele camera. Als autodidact vond je hem vroeger op heel wat workshops fotografie. Hij bezit een benijdenswaardige dosis energie. Peter werkt als administratief vrijwilliger op het gemeentebestuur van Lummen én op de hoofdzetel van Solidaris in Brussel. Hij is de trotse pionier van Radio 777, een radiozender voor en door mensen met een beperking.
“Ik vind dat mensen nog altijd raar reageren of teveel betuttelen als het over handicap gaat, ook al is het goed bedoeld. Met de Garsons Uniek halen wij ze een beetje uit hun comfort-zone en hoop ik dat ze wat meer inzicht krijgen.”
Jelle
Jelle (°1985) is een muziekverslinder. De schooltijd in het Vibo, het Vrij Instituut voor Buitengewoon Onderwijs in Beringen, ligt al lang achter hem. Jelle werkt 4 dagen per week in het arbeidszorgcentrum ‘de Winning‘ in Lummen waar hij lustig de groenten snijdt en de afwas doet. In zijn vrije tijd danst Jelle de benen van het lijf tijdens zijn wekelijke afspraak countrydansen. Maar hij heeft ook energie zat om te fietsen en te wandelen. De gaatjes vult hij met koken, computeren, tv kijken en op stap gaan.
‘Ik ben graag onder de mensen en ik vind nieuwe uitdagingen leuk.’
Noor
Noor (°1997) is 5-talig en heeft Oekraïense, Poolse en Wit-Russische roots. Haar ogen reageren enkel op licht en donker maar haar uitstekend oriëntatiegevoel en witte stok brengen haar zelfs tot in Noorwegen. Noor volgde de studierichting handel in het middelbaar onderwijs dank zij de nodige spraaksoftware en brailleregel. Haar vrije tijd is vlotjes opgevuld met nog méér talen leren, songteksten schrijven, audio-boeken verslinden en zingen. Zij volgt een opleiding als ervaringsdeskundige voor blinden en slechtzienden bij Licht en Liefde vzw. Noor doorzwom heel wat woeste watertjes en neemt nu de tijd om na te denken over de stappen die ze in haar leven wilt zetten.
‘Ik ben graag bij de Garsons Uniek omdat ik nieuwe mensen ontmoet en leer kennen en omwille van de zeer toffe sfeer van het team.’
Lien
Lien (°1988) werd geboren met de navelstreng rond haar nek. Hierdoor werd ze vermoedelijk doof. Lien babbelt graag, zowel in gesproken taal als op een expressieve manier in VGT (Vlaamse Gebarentaal). Zij ging 13 jaar trouw naar de scouts tot ze op haar 18de in de dovenwereld terecht kwam. Toen ging er een nieuwe wereld open, herontdekte ze haar identiteit en aanvaardde ze haar doofheid volledig. Lien leeft graag in 2 werelden. De horende wereld om haar interesses en haar wensen te bevredigen zoals bijvoorbeeld in haar eentje rondreizen. De andere wereld is de dovenwereld waarin ze zich kan ontspannen door in VGT te communiceren. Nu zoek Lien de juiste weg om coach te worden, omdat mensen haar nauw aan het hart liggen.
‘Ik ben doof, so what? Dus als je geïnteresseerd bent of vragen hebt, je weet mij te vinden bij de Garsons Uniek.’
Melis
Melis (°1995) groeide op in Turkije en verhuisde als zesjarige met haar mama naar België. Moeder weigerde om haar dochter in te schrijven in een instituut voor slechtziende kinderen. En wat bleek: Melis eindigde als tweede in het tweede leerjaar, ondanks de taal-en oogproblemen. Melis vindt tijd om te zingen, te reizen, of om gewoon een pintje drinken in het café van de Vooruit waar ze ook al eens achter de toog mocht staan. Klanten bedienen lukt aardig mits wat aandacht ondanks het gebrek aan dieptezicht. Bij Melis merk je geen zichtbare handicap. Ook al is ze quasi blind aan het linkeroog en ziet ze met haar rechteroog net genoeg om dagelijkse dingen te kunnen doen, zoals koken en wandelen. Melis werkt als teamcoach Turkstalige interviewers project Samenleven in Diversiteit bij Labyrinth Onderzoek & Advies! In de weinige vrije tijd die haar rest neemt ze graag haar vrienden en vriendinnen een professionele massagebeurt.
’Door mee te werken met de Garsons Uniek wil ik aantonen dat een handicap niet altijd opvallend moet zijn om het dagelijks bestaan te beïnvloeden. De buitenwereld merkt er soms niets van. Mensen zijn vaak verbaasd als ze horen dat ik een visuele beperking heb.’
Stijn
Stijn (1981) heeft groene vingers en geniet van de buitenlucht terwijl hij de tuinen van zijn familie in Ninove verzorgt. Bij mooi weer maakt hij er een heuse daguitstap van: hij fietst dan zijn kuiten warm op zijn driewieler naar zijn broer die 20 km verderop woont. Stijn is vrijwilliger in de bibliotheek. Hij gaat samen met lotgenoten zoveel mogelijk naar activiteiten in het Gentse. Maar zijn stokpaardje is taal. Hij zit zelfs in het plaatselijk dialectcomité.
‘Door al die verschillende activiteiten kom ik al veel in contact met mensen en dat geeft mij de nodige goesting of, zo je wilt uitdaging om via de Garsons Uniek een beetje te kunnen sensibiliseren.’
Johny & Inge
Waar Johny naar toe rolt vind je ook Inge: een fijn koppel waar de liefdesvonkjes dagelijks nog van afspatten. Johny was als kleine jongen slachtoffer van een auto-ongeval. Hij stapte nog vlot tot 2018 maar na een operatie en bijkomende neurologische problemen kwam hij in de rolstoel terecht. Gelukkig kan hij wekelijks genieten van deugddoende zwemsessies en ontpopte hij zich in zijn vrije tijd als lego-meesterbouwer.
Johny en Inge zijn allebei fervente club Brugge-supporters. Je vindt ze vaak in het rolstoelvak van het stadium waar ze na elke mach beloond worden met een welgemeende handdruk van elke voetballer. Johny speelt graag petanque met zijn zelf opgerichte vriendenclubje. Via G-sport Vlaanderen ontdekte hij ook de pingpongclub in Zele. Inge is zijn trouwe mantelzorger maar geniet ook van wat ‘me-time’ en maakt nu haar eigen handtassen in een cursus lederbewerking.
Katrien
Katrien (°1980) vind je bij de Kringloopwinkel ’Brugse Poort’ omdat ze sociaal contact niet kan missen. In 1990 werd zij slachtoffer van een verkeersongeval. Daardoor heeft ze een tremor rechts en spreekt ze iets trager dan anderen. Toch is Katrien de vrolijkheid zelve! Zij is ook is gepassioneerd door toneel. Zo kon ze meewerken aan het toneelstuk POST van Theater 12!
‘Ik vind De Garsons Uniek een leuk initiatief waarbij de rollen eens omgekeerd worden en ik wil hierbij graag een handje toesteken.’
Davy
Davy (°1974) is lid van de Gentse adviesraad en van Onze Nieuwe Toekomst(ONT), een beweging van en voor mensen met een verstandelijke handicap. Davy werkt in Compagnie ‘De Sporen’ in Gent. Dit is een centrum voor arbeidszorg, arbeidstraject- en loopbaanbegeleiding. Maar je vindt hem ook in het Vormingscentrum Dr. Guislain waar hij afwast maar ook slaatjes maakt en koffie zet. Davy heeft een zwak voor een kopje goed gezette arabica! Ondertussen kan je hem als perfecte barista aan het werk zien in de Pietersbar in Gent.
‘Ik kan me heel erg storen aan het idee dat sommige mensen nog altijd denken dat mensen die in een psychiatrisch verleden hebben zotten zijn. Daarom wou ik absoluut meewerken in de caféploeg want ik heb ook wat te vertellen.’
Pascal
Pascal werd doof toen hij vijf jaar was. Na drie operaties aan het linkeroor werd hij volledig doof aan de linkerzijde. Maar een Ci implantaat (cochleair implantaat of bionisch oor) betekende veel beterschap aan zijn rechteroor, waarmee hij voorheen amper hoorde. Pascal was meer dan 15 jaar een gedreven lesgever VGT (Vlaamse Gebarentaal) in West-Vlaanderen. Zijn grote passie? Oldtimers en zijn allerbeste vriend Roxy, de franse buldog. Bovendien heeft hij een hart voor toneelspelen en een bijzonder fijn gevoel voor humor.
‘Elke vorm van communicatie is een wil om door te zetten.’
